Faraldorczycy

autorstwa Xanatosa, Nimorod, Mazera, Pkssa, Azazela, Dantego i mojego

Źrodła powiązane

Dziejopis Gorliwego Lądu

Elfy na Kentarze, czyli Latgalet

Władza w Faraldor

• Elfy niedyś zamieszkiwały miasto Melagan, wówczas posiadały monarszy system władzy. Po śmierci króla bądź królowej stanowisko przejmowało najstarsze dziecko, niezależnie od płci. Ostatni monarcha Melagan umarł jednak bezpotomnie, co doprowadziło do wojny domowej.
• Pięć rodów szlacheckich (Livirth, Ameril, Be'te'tner, Ve'resal i Turuse), w żyłach których płynęła królewska krew, dążyło do objęcia tronu. Ostatecznie dzięki interwencji Nestariona stworzono Radę, której zadaniem było wyznaczenie namiestnika króla. Każda z rodzin miała wytypować jednego z przedstawicieli, którzy mieli się razem spotkać i przedstawić swoje kandydatury i plan działania.
• Pierwszym namiestnikiem króla został wybrany Aredhel Livirth. Dawny żołnierz, bojąc się, że sobie nie poradzi podzielił władzę tworząc Radę Miasta Faraldor. W jej skład włączył dowódcę sił zbrojnych Faraldoru i Arcymaga. System władzy w Faraldorze przez setki lat niewiele się zmienił, jednak upływ czasu i tok dziejów miał na niego wpływ krystalizujący i umacniający.
• Jedną z najważniejszych zmian, od czasów wojny domowej w Melagan, było przywrócenie władzy monarszej. Została wybrana nowa królowa, po której władza będzie przejmowana dziedzicznie.
• Dwór królewski jest złożony głównie z członków rodu Ameril, do którego monarchini weszła poprzez małżeństwo. Jej małżonek zmarł, nim została obrana nową władczynią, jednak pozostała przy nazwisku Ameril, by uhonorować tradycję. Od tej pory ród Ameril stał się rodem królewskim.
• Najstarszy potomek monarchy dziedziczy władzę niezależnie od płci. Jeśli monarcha umrze bezpotomnie Rada Trzech i Rada Siedmiu winni są wybrać nowego władcę lub władczynię spośród rodu Ameril.
• Namiestnik korony jest wybierany przez monarchę. Nowy władca może wedle woli wyznaczyć swojego, bądź uznać na tym stanowisku obecnego namiestnika. Jego zadaniem jest reprezentowanie interesów monarchy na spotkaniach Rady.
• Rada Trzech i Rada Siedmiu zajmują się polityką wewnętrzną miasta i wszystkim co dotyczy obywateli miasta. Monarcha zajmuje się polityką zagraniczną, jednak ma prawo weta wobec ustaw Rad.
• Siedmiu posiada możliwość stanowienia prawa. Jeśli jednogłośnie podejmą decyzję o przyjęciu lub odrzuceniu pewnej ustawy, Rada Trzech musi podpisać i ogłosić społeczności elfów o nowych decyzjach, chyba że monarcha zawetuje ustawę.
• Jeśli Siedmiu przegłosuje jakąś ustawę niejednogłośnie, wtedy trafia ona do rąk Rady Trzech, która ma prawo przyjąć lub odrzucić ustawę.
• Rada Siedmiu nie ma prawa odwołać namiestnika, ale może zasugerować to władcy i przedstawić mu swojego kandydata.
• Nie można być w jednym czasie członkiem obu Rad.
• Radę Trzech stanowią:

Namiestnik Korony
Arcymag
Dowódca Sił Zbrojnych

• Wśród Siedmiu znajduje się po jednym przedstawicielu z rodów:

Livirth
Be’te’tner
Ve’resal
Turuse
Quel’thanor
Liadon
Ma’fer
Przedstawiciele ci są wybierani przez społeczności swoich rodzin w taki sposób, jaki uznają za sposobny. Rodzina ma prawo w każdej chwili zmienić swojego reprezentanta.

Podsumowanie

• Rada Siedmiu:

- możliwość zgłoszenia ustawy Radzie Trzech (jeśli nie uda się wprowadzić ustawy jednogłośnie);
- uprawnienia ustawodawcze (jeśli jednogłośnie).

• Rada Trzech:

- podział władzy wykonawczej: Arcymag, dowódca sił zbrojnych i królewski namiestnik;
- uprawnienia ustawodawcze (podejmują decyzje dotyczące ustaw Siedmiu, które nie otrzymały wszystkich głosów poparcia - potrzebują dwóch pozytywnych głosów);
- uprawnienia ustawodawcze (mają prawo wprowadzić własne dekrety, pod warunkiem, że jednogłośnie).

• Władzę sądowniczą w Faraldorze stanowią zhierarchizowani przedstawiciele kościoła Uronii z Arcylektorem na czele.

Władza w Faraldor a postacie graczy

Jeśli postać prowadzona przez gracza jest jedynym przedstawicielem danego rodu szlacheckiego, ma prawo, jeśli wyrazi taką chęć, zostać reprezentantem Siedmiu. Gracz także, jeśli się postara, może nawet zostać namiestnikiem króla.

Fraldorskie Rody

Ród Livirth

Jednym z prastarych rodów, wywodzących się jeszcze z czasów, kiedy elfy zamieszkiwały swoje dawne miasto - Melagan. Założycielem rodu jest legendarny generał elfickich wojsk, Saveris Livirth, który na kartach historii zapisał się jako wspaniały wojownik, niezwykły taktyk, osoba honorowa i oddana swej rasie.
Przed wybuchem wojny domowej w Melagan, ród Livirthów był jednym z najważniejszych i najbardziej liczących się na arenie politycznej, głownie ze względu na to, iż skupili się na poprawie uzbrojenia, lepszym wyszkoleniu oraz wpojeniu zasad honoru przyszłym żołnierzom. Ich wkład w rozwój wojskowości był niezwykle ważny dla poprawy ogólnego stanu elfickiej armii. To właśnie z rodu Livirth wywodzili się najlepsi generałowie, oficerowie, wspaniali taktycy i wojownicy owiani legendarna sławą.
Podczas wojen domowych w Melagan, Livirth odmówili udziału w walkach, zajął się jedynie obronią cywili, co nieco osłabiło ich pozycję wśród innych rodów. Po zakończeniu wojny byli głównymi prekursorami przy odbudowie miasta i najbardziej się to tejże odbudowy przyczynili.
Podczas wojen z Kabard członkowie rodu zajmowali wysokie stanowiska w wojsku, zasłynęli między innymi ogromnym oddaniem, zawziętością w walkce do końca, rzadko kiedy pierzchali przed wrogiem, nigdy nie splamili swojego honoru.
Upadek Melagan był dla rodu Livith strasznym ciosem. Niemal cały ród został wycięty w pień, Ci którzy przeżyli rzeź, udali się do Faraldor, poprzysięgając sobie, że nigdy więcej nie dopuszczą do podobnej tragedii. W Faraldorze ród Livirtów ponownie zaczął rozkwitać pod przywództwem jednego z potomków Saverisa Livirth - Elethien'a. Można rzec, iż zarówno pod względem wyglądu, jak i postępowania czy poglądów, jest wierną kopią ojca swego rodu.

Członkowie rodu Livirt odznaczają się niezwykła odwagą, honorem, walecznością oraz uczciwością, są niezwykle lojalni wobec siebie, jak i wobec innych Elfów. Są rodem konserwatywnym, inni nazywają ich z szacunkiem "starą arystokracją".

Chołubion wartości:

Samodoskonalenie w walce
Honor
Ojczyzna

Ród Be'te'tner

Jest jednym z prastarych rodów, który wywodzi się się z Melagan. Założycielem jest owiany legendarną sławą czarodziej Veresil Be' te' tner, który znany jest nie tylko ze swoich wybitnych umiejętności czarodziejskich, ale i z założenia Gildii Magów w Melagan. Ród Be'te'tner specjalizował się nie tylko w sztuce magii, ale szczycił się również niezwykłymi osiągnięciami w dziedzinie badań oraz alchemii. Warto wspomnieć że Veresil Be'te'tner założył również pierwszą z bibliotek w Melagan, w której znajdował się bardzo bogaty księgozbiór. Do kolejnych dokonań Veresila Be'te'tner należało założenie Uniwersytet Magii Melegan, w którym władzę objął ojciec Naryldora Be' te' tner, Kelesir.
Ród wśród swych braci propagował potrzebę szerzenia nauki i poszukiwania wiedzy. W latach wojny domowej nie uczestniczył bezpośrednio w walkach, zajmując się obroną studentów Uniwersytetu oraz Gildii Magów. Po wojnie domowej doszło do podziału w rodzie, jedni zostali by odbudować wyniszczone miasto, a drudzy udali się do Faraldoru, by dzielić się z tamtejszymi braćmi wiedzą.
Kolejna wojna, która przetoczyła się przez Melagan, podzieliła po raz kolejny ten ród. Część członków rodu została w Melagan by stawić opór najeźdźcom,podczas gdy pozostali, na czele z młodym jeszcze Naryldorem Be' te' tner, udali się do Faraldoru, gdzie założona została Gildia Magów. Jej Arcymagiem został Naryldor. Po zakończeniu wojny i upadku Melagan, pozostali przy życiu członkowie rodu przyłączyli się do swoich braci, zamieszkujących Faraldor.

Członkowie rodu Be'te'tner odznaczają się niezwykłym spokojem i jasnością umysłu, są bardzo utalentowani w dziedzinie magii, alchemii, posiadają rozległą wiedzę. Be' te' tner jest tym z rodów, w którym rasizm jest pojęciem dość odległym, przez co często inne konserwatywne rody parzą nań krzywo. Dążenie do wiedzy, do nowych odkryć jest dla Be' te' tnerów ważniejsze, niż rasowe niesnaski. W Faraldorze są założycielami Gildii Magów, znanej jako Wieża Sztuk Mistycznych oraz faraldorskiej Biblioteki.

Ród Liadon

Jest jednym z najstarszych, a jego początki sięgają miasta Melagan. Wielu z nich zapisało się w heroicznych dziejach elfów, jednak teraz zupełnie zapomniani i wymazani z historii, przez niechlubny czyn Nereka Liadona, zwanego Zdrajcą.

Nerek, Arcylektor Uronii, spotkał na swej drodze pewnego maga, który opowiedział mu o zbierających się watahach gnolli i orków w jaskiniach nieopodal miasta Melagan. Sprawdziwszy podane informacje, ruszył pod namową czarodzieja wraz z grupką uczniów i ochotników zajmujących się magią, by zmieść wrogie bandy. Jednak okazało się, że przeciwnicy zostali powiadomieni o zbliżających się elfach i przygotowali się do walki. Elfy tracąc element zaskoczenia, zostały zmuszone do wycofania się do jaskini, w głębi której odkryli tunel do Podmroku. Ruszyli próbując uratować swoje życie. Mag, który wciąż im towarzyszył objawił swoje prawdziwe oblicze, stawiając elfy przed ciężkim wyborem. Okazało się, że mieli cały czas do czynienia z bogiem Belulasem, który przybrał postać czarodzieja, by zwabić elfy w swoje sidła. Elfy mogły wybrać śmierć z rąk gnolli, orków i złego bóstwa, lub złożyć mu pokłon. W ten sposób, wybierając życie stali się pierwszymi mrocznymi elfami - drowami.

Gdy elfy dowiedziały się o zdradzie Nereka, postanowiły wykreślić nazwisko Liadon ze swojej historii, a jego dzieci zostały wygnane z Melagan. Pośród kniej Lodor pozostawionych zostało, na pastwę losu, dwóch młodzieńców - Tintagel i Silivren, nad których losem zapłakał Carylius, awatar Calyril i zamienił w posągi. Mieli zostać odmienieni, gdy nadejdzie odpowiednia chwila by zmazać plamę ze swojego nazwiska.

Silivren otrzymał swoją szansę w roku, gdy grupka druidów podczas wędrówki odnalazła jego posąg i przywróciła go do życia. Elf zamieszkał w Faraldorze, poświęcając czas na zdobywanie wiedzy na temat Świata, w czym pomagał mu Naryldor Be’te’tner. Kilka lat później pojawiło się zagrożenie, któremu mógł się Silivren przeciwstawić - Bractwo Cienia. Przejął on władzę nad Obrońcami Natury, gildią walczącą o równowagę dobra i zła na świecie. Po wzajemnym wyniszczeniu się Cieni i Obrońców Natury, oraz utracie większości przyjaciół. Po wojnie, Silivren adoptował wiele dzieci, głównie pochodzących z jego rasy, które zostały osierocone. Dzieci te nie wykazywały nadzwyczajnych zdolności, jednakże druid wiedział, że w każdym z nich drzemie coś niezwykłego co czyniło je jak każą żywą istotę, niepowtarzalnymi. Ofiarował im swoje nazwisko, tytuł szlachecki oraz cały majątek. Po zakończeniu niedługiego dla elfów, ludzkiego żywota jego ukochanej Anny - odszedł, by żyć bliżej natury jako pustelnik. Pogrążał się przez lata w bólu pomimo że zrozumiał iż jej cząstka istnieje w każdym żywym stworzeniu.
Pewnego dnia wieść o nim zaginęła. Podobno Calyril zabrała go do swoich świętych ogrodów gdzie mógł się spotkać ze swoją wiecznie umiłowaną Anny Reynolds. Tintagel dalej czeka na swoją kolej.

Silivren Liadon miał córkę Nariel, która pokochała człowieka i założyła z nim rodzinę.

Ród Liadonów dzieli się teraz na dwie gałęzie. Pierwszą są wybrańcy Silivrena, dzieci przez niego adoptowane i ich następcy, których nazwisko brzmi Ann’Liadon. Drugą zaś, są potomkowie Nariel Liadon - półelfy, które posiadają nazwisko Gleeken Liadon.

Ród Ve'resal

Jeden ze starych rodów, wywodzących się z Melagan. Założycielem rodu jest Elenir Ve'resal, owiany legendą elficki płatnerz. Członkowie rodu Ve'resal to właśnie rzemieślnicy, płatnerze, miecznicy słynący ze swoich wyrobów wspaniałej jakości. Ich miecze i zbroje są unikatowe, nigdy nie spotkasz dwóch takich samych wyrobów - każdy posiadał będzie indywidualne zdobienia i wzory.
Elenir Ve'resal założył pierwszy w Melagan Cech Rzemieślniczy, zrzeszający tylko najlepszych w swoim fachu. To właśnie w ich wyroby zaopatrywana jest cała Armia Elfów.
Podczas wojen domowych ród Ve'resal dorobił się niemałego majątku na dostarczaniu broni walczącym stronom, jednak gdy Elenir zdał sobie sprawę z tego co zrobił, popadł w szaleństwo, a w końcu dręczony koszmarami popełnił samobójstwo. Jego syn Elenir II, który chciał naprawić błędy ojca, zarobione pieniądze oddawał poszkodowanym rodzinom.
Po upadku miasta, wraz z tymi, którzy przeżyli, udał się do Faraldor.

Członkowie rodu Veresal, cechują się dumą i siłą fizyczną, w większości są rzemieślnikami, którzy do perfekcji opanowali sztukę kucia mieczy i czy pancerzy.
Są konserwatystami, pałają niechęcią do innych ras, a zwłaszcza nienawidzą krasnoludów. Twierdzą, że wolą oddać życie niż wykonać miecz dla kogoś, kto nie jest godnym Elfem.

Ród Turuse

Turuse, jest rodem, którego korzenie sięgają jeszcze Melagan. Założycielką była wspaniała poetka - Amelinia Turuse, znana ze swoich ballad i pięknego głosu. Pośród swoich członków ród skupia ludzi sztuki i kultury. To właśnie oni organizują większość wystaw, pokazów czy koncertów. Są twórcami wielu ballad, pieśni, obrazów, rzeźb, które przetrwały do dzisiejszych czasów i są uznawane za kulturowe dziedzictwo Elfów.
Wojny przeszły obok Turuse'ów niemal niezauważone, nie licząc lamentów nad utraconymi dziełami sztuki i architektury. Upadek Melagan był dla nich strasznym ciosem - większa część rodu została zamordowana, Ci którzy uciekli, zabrali ze sobą bardzo niewiele z kolekcjonowanych przez wieki dzieł sztuki.
W Faraldor postanowili przywrócić świetność elfickiej kulturze. Potomek Ameliny Turuse, Farentil jest założycielem Muzeum w Faraldorze. zebrał tam niezwykła kolekcję eksponatów, wiele z nich udało się uzyskać dzięki wyprawom do Melegan - w niebezpiecznych ruinach, zamieszkałych przez jaszczuroludzi, wiele razy ginęły całe ekspedycje, jednak często udawało się odzyskać cześć porzuconych dóbr, by móc je wystawić w Muzeum. Kultywują założenia przyświecające powstaniu rodu, szukając utalentowanych elfów i promując ich sztukę. Ród stale organizuje wystawy, pokazy oraz koncerty, sam Farentil nadal tworzy.

Członkowie rodu Turuse odznaczają się niezwykłym pociągiem do sztuki, w większości są to poeci, malarze, bajarze, pieśniarze czy rzeźbiarze, którzy odznaczają się niezwykłym talentem, zaś ich dzieła są cenione w całej elfiej społeczności, a nawet i poza nią. Turuse'owie wiodą spokojne, niemal melancholijne żywoty, w całości oddając się sztuce i elfickiej kulturze. Pałają niechęcią do innych ras, uważają że obce kultury są "prymitywne" i "brak im smaku". Dla Turuse'ów liczy się tylko elficka sztuka i kultura. Trzeba jednak przyznać, że ich dzieła uchodzą za najpiękniejsze na całym Lodor.

Ród Ma' fer

Ród Ma'fer jest wywodzi się z Faraldoru. Jego założyciel Arcelis Ma'fer wywodzi się z rodu Turuse, jednak nie oddał się w pełni sztuce. Odkrył w sobie smocze dziedzictwo i właśnie to zdeterminowało całe jego życie - poszukiwanie dziedzictwa. Członkowie tego rodu posiadają w swych żyłach krew smoków. Nie ukrywają tego, wręcz chełpią się pewnymi zmianami, jakie zachodzą w ich ciałach. Znani są także jako osoby władające mocą - krew ojca daje im olbrzymi potencjał magiczny, czyniąc ich potężnymi Zaklinaczami.
Ród Ma' fer nie ma ścisłej struktury i hierarchii. Podróżują po całym Lodor, często Ma'ferów można spotkać wokół siedlisk smoków, gdzie pobierają nauki od swych ojców.

Ród Ma'ferów cechuje ciekawość świata, żelazna wola i dążenie do samodoskonalenia w poznawaniu samych siebie, dążenie do opanowania wewnętrznej mocy. Są niezależni i aroganccy, czasem nieprzewidywalni. Do innych ras podchodzą różnie, niektórzy z nimi sympatyzują, inni otwarcie nienawidzą.

Ród Quel’Thanor

Jeden z młodszych rodów. Wykorzystał sytuację polityczną końca III ery by awansować z rodziny kupieckiej. Gdy Bractwo Cienia zagrażało Lodor, zajmowali się zaopatrzeniem armii. Bardzo ambitni, za wszelką cenę dążący do swoich celów. Priorytetem rodziny jest zdobycie władzy w Faraldor, oraz ochronienie elfów przed najeźdźcami z kontynentu.

Założycielem rodu jest Anamir Quel’Thanor . Zjednoczył swych braci i kuzynów, zebrał do wspólnego skarbca ich majątek, uzyskując w ten sposób wspólnymi siłami największe zasoby pieniężne w Faraldorze. W momencie kryzysu rodzina Quel’Thanor zaczęła udzielać pożyczki największym szlacheckim rodom. Te, w zamian za anulowanie długów, uznały przynależność dotychczas kupieckiej rodziny jako równej sobie. Na tę operację rodzina straciła sporą część pieniędzy, lecz mimo nadal dorównują bogactwem innym rodom, niektóre wręcz przewyższając swymi zasobami.

Tuż po uzyskaniu tytułu szlacheckiego głowa rodziny – Anamir, został zamordowany pozostawiając trójkę dzieci Asmela, Eredina i najmłodszą Astannu. Piecze nad rodem przejął brat Anamira, Alael Quel’Thanor. Wszyscy podejrzewali, że nowy patriarcha domu dopuścił się zabójstwa, lecz nigdy nie zostało to udowodnione. Nowy przywódca starał się wprowadzić czystkę rasową w Faraldorze, przekonując inne rody, że Półelfy i przedstawiciele innych ras, odwiedzające lub zamieszkujące miasto elfów, działają na niekorzyść najstarszej cywilizacji niosąc jej zgubę. Spotkał się jednak ze sprzeciwem, a niechęć do rodziny wzrosła jeszcze bardziej. Bojąc się straty najwyższego statusu w rodzinie, oddał Asmela do wojska, zaś Eredina wysłał do Akademii Faraldor, mając nadzieję, że w ten sposób odetnie ich od polityki rodu. Alael dokończył budowę karczmy Pod Czerwonym Feniksem, na podstawie prac prowadzonych przez Anamira, która w bardzo szybkim czasie stała się miejscem spotkań najznakomitszych przedstawicieli rasy elfów. Za czasów Alaela, wzrosła ilość najemników i floty rodziny, która mogła już konkurować z tą, którą posiada miasto Faraldor. Rządził twardą ręka, nie słuchając słów sprzeciwu. Asmel w bardzo szybki sposób wspinał się po szczeblach kariery wojskowej, stał się majorem. Zasłynął jako bezlitosny wróg krasnoludów. Gdy ród Quel’Thanor zaczął cieszyć się poważaniem, w roku 1003 w tajemniczych okolicznościach zniknął Alael, zaś rodzina pogrążyła się na kilka lat w chaosie znów tracąc na znaczeniu. Asmel został pozbawiony swojej wojskowej rangi.

W późniejszym czasie Asmel Quel’Thanor podporządkował sobie rodzinę. Od tej pory przedstawiciele tej rodziny położyli jeszcze większy nacisk na zdobycie poważania i sławy w Faraldorze, chcąc zdobyć władzę by móc zemścić się za swe krzywdy. Asmel załagodził wszelkie spory w rodzinie i doprowadził do jedności zarówno wśród braci jak i kuzynów, którzy mogli szczycić się nazwiskiem Quel’Thanor.

Martwy Ród Sha'ritt

nie można grać przedstawicielem tego Rodu

Ród Sha'ritt dążył do osiągnięcia jak największej władzy, bez względu na cenę. Jego członkowie podkreślali swoje szlacheckie korzenie. Zgubiła ich nadmierna pewność siebie i porzucenie elfickiej tradycji.

Tym, który dał początek rodowi Shadowspirit był elficki kapłan Uronii, Ethard Ameril. Gdy wyszło na jaw, że podczas wojny z wampirami działał na szkodę Faraldor, został postawiony przed sądem. Adwokatem Etharda był jego wieloletni przyjaciel, Isendel Livirth, który zasłynął podczas tego procesu ze znakomitej obrony. Słusznie przedstawił on oskarżonego jako ofiarę wampirów, a na główną przyczynę upadku kapłana wskazał załamanie się po stracie żony podczas tej wojny. Za Ethardem wstawił się także sługa Pani Sprawiedliwości, sam Omeraz. Oskarżony przyznał się do winy i wykazał skruchę. Został, co prawda, uznany za winnego zdrady Uronii oraz miasta Faraldor, jednak wyrok był stosunkowo łagodny, jak na jego przewinienie. Cały majątek rodu Ameril został rozdzielony na osoby, które ucierpiały z powodu wampirów oraz rodziny tych, którzy polegli podczas tej wojny. Sam Ethard zachował wolność, został jednak skazany na wygnanie - „do czasu, gdy nie odpokutuje swoich czynów i stanie się znów godzien, by przebywać wśród elfów”. Nigdy to jednak nie nastąpiło, a żywota dokończył z brzemieniem zdrajcy na duszy i kołkiem wbitym w serce, jako pół-umarły zdrajca, wspomagający wampiry w atakach na Faraldor.

Pozostawił po sobie dwóch synów. Starszy z nich, z których jeden okrył się złą sławą, za sprawą przyłączenia się do Bractwa Cienia i uczestniczy w bitwie o Aldur, które wraz z innymi Cieniami podbił, by koniec końców salwować się ucieczką na Torrath, jako Enariol var Sha'ritt. Drugi z jego synów, Eylan, związany był z kościołem Fradoca, Triadą oraz tak zwanym Zakonem Czarnego Płomienia, który jawił się jako odłam Kościoła Oweodda, obecnie potępiany i wymazany z kart hsitorii. Sha'ritt powrócili na Lodor, wybudowali Aritel, które później rozrosło się i przyjęło nazwą Valendar, Ród był silnie związany z Torrath. Zniszczone zaś, niczym klątwą rodu spowite, stało się pożywką dla powstani miasta umarłych, znanego jako Nekropolia.

Badacze elfickiej historii są zdania, że na Ród ten w zamierzchłych czasach nałożone cichą klątwę, korzystając ze Splotu w obecnie nieznany sposób.

Ród Sha'ritt został wymordowany przez Płaszcze Nocy, na rozkaz samego Cesarza. W kuluarach mówiło się o zbyt dużych ambicjach, podsycanych przez postawę roszczeniową, a nawet podejrzeniach o próbie organizacji przewrotu w Torrath.